Warszawa da się lubić - Adolf Dymsza

Warszawa da się lubić

Warszawa da się lubić
Trzeba miastu spojrzeć w oczy,
Jak Geniuchnie swej w oczęta,
Już tej chwili tej uroczej
Się nie zapomni, się zapamięta.

Warszawa da się lubić,
Warszawa da się lubić,
Tu szczęście można znaleźć,
Tu serce można zgubić.
Wiadoma rzecz, stolica
I każde słowo zbędnem.
I w ogóle , i w szczególe
I pod każdym innym względem.

Z nią się nawet podobnież
I miasto Paryż się równać nie ma prawa,
Bo faktycznie wiadomo "padą",
Lecz nie ma, nie ma,
Jak Warszawa!
Warszawa da się lubić,
Warszawa da się lubić,
Tu szczęście można znaleźć,
Tu serce można zgubić.

Kto odmienne rzuci zdanie,
Też spokojna nasza głowa!
Mamy na nie zapytanie:
Panie szanowny, po co ta mowa?

Warszawa da się lubić,
Warszawa da się lubić,
Tu szczęście można znaleźć,
Tu serce można zgubić.