Czerwony autobus - Andrzej Bogucki & Chór Czejanda

Autobus czerwony

Gdy o świcie pędzę wichrem przez ulice,
jak przyjaciel dobry miasto wita mnie,
i naprawdę tyle szczęścia wszystkim życzę,
ile daje mi Warszawa w każdy dzień.
Proszę wsiadać, nikt nie spóźni się do pracy,
pojedziemy szybko, choć wokoło las...
Las rusztowań wokół nas, to właśnie znaczy,
że nie stoi tutaj w miejscu czas.

Autobus czerwony, przez ulice mego miasta mknie
mija nowe, jasne domy, i ogrodów chłodny cień.
Czasem dziewczę spojrzenie rzuci ku nam jak płomienny kwiat.
Nowy jest nie tylko nowy świat, u nas nowy każdy dzień.
A motor tak buczy, dudni basem ponad mostem,
w tej tonacji radości, w której serce moje gra.
Autobus czerwony, a w nim ludzie, choćby każdy z was.
Wszyscy patrzą ,jakby pierwszy raz zobaczyli miasto swe,
Wszyscy patrzą ,jakby pierwszy raz zobaczyli miasto swe.

Kierownicę trzeba chwycić w mocne dłonie,
kiedy motor jak koń młody naprzód rwie,
nawet wiatr od Wisły nas już nie dogoni,
nie dogoni nas gołębia szybki cień.
Proszę wsiadać, to ostatni kurs, a potem,
gdy umilknie już motoru dźwięczny rytm,
w jasne oczy spojrzeć, a me serce młotem
na twój widok miła zacznie bić.

Autobus czerwony...

+ interpretacja kabartetu Potem

Gdy o świcie pędzę wichrem przez ulice, jak przyjaciel dobry miasto wita mnie, i naprawdę tyle szczęścia wszystkim życzę, ile daje mi Warszawa w każdy dzień. Proszę wsiadać, nikt nie spóźni się do pracy, pojedziemy szybko, choć wokoło las... Las rusztowań wokół nas, to właśnie znaczy, że nie stoi tutaj w miejscu czas. Autobus czerwony, przez ulice mego miasta mknie mija nowe, jasne domy, i ogrodów chłodny cień. Czasem dziewczę spojrzenie rzuci ku nam jak płomienny kwiat. Nowy jest nie tylko nowy świat, u nas nowy każdy dzień. A motor tak buczy, dudni basem ponad mostem, w tej tonacji radości, w której serce moje gra. Autobus czerwony, a w nim ludzie, choćby każdy z was. Wszyscy patrzą ,jakby pierwszy raz zobaczyli miasto swe, Wszyscy patrzą ,jakby pierwszy raz zobaczyli miasto swe. Kierownicę trzeba chwycić w mocne dłonie, kiedy motor jak koń młody naprzód rwie, nawet wiatr od Wisły nas już nie dogoni, nie dogoni nas gołębia szybki cień. Proszę wsiadać, to ostatni kurs, a potem, gdy umilknie już motoru dźwięczny rytm, w jasne oczy spojrzeć, a me serce młotem na twój widok miła zacznie bić. Autobus czerwony...